-
1 potłuc
2) ( spowodować obrażenia)\potłuc sobie coś sich +dat etw aufschlagen [ lub prellen]II. vr1) ( rozbić się) naczynie: zerbrechen2) ( doznać obrażeń) człowiek: sich +akk verletzen
См. также в других словарях:
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
potłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, potłuctłukę, potłuctłucze, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłukli, potłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stłuc, rozbić na kawałki, zwykle wiele przedmiotów, lub zniszczyć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poturbować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, poturbowaćbuję, poturbowaćbuje, poturbowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} pobić, potłuc, zranić kogoś dotkliwie; spowodować obrażenia ciała przy uderzeniu, upadku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poturbowali strażnika i uciekli.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień